Oyuncaklar çocukların fiziksel, zihinsel ve psikolojik gelişimlerini destekleyen ve geliştiren önemli araçlardır. Peki bu gelişimi sağlamak için her oyuncağı almalımıyız? Yada bu oyuncakları aldığımızda gelişimlerinin tamamlandığını düşünmeli miyiz? Her iki sorununda cevabı hayır. Ohio’daki Toledo Üniversitesi’nde yapılan araştırmaya göre çocuğumuza çok sayıda oyuncak almak oynanan oyunun kalitesini düşürüyor. Çocuğun dikkati çok fazla oyuncağa dağılıyor ve yaratıcılık azalıyor. Oyuncak sayısı arttıkça oyunun süresi ve verimliliğinde azalma görülüyor. Sınırlı sayıda oyuncak ise hem bilişsel kapasiteyi arttırıyor hem de çocuğun yaratıcılığını geliştirmesine yardımcı oluyor. Çocuğunuza oyuncak alırken düşünmeniz gereken en önemli soru ise gerçekten ona ihtiyacı olup olmadığı. Dikkat edilmesi gereken oyuncak sayısının fazlalığı değil o oyuncakla gelen deneyimlerdir.

Çocuğumuza ne kadar oyuncak satın alırsak alalım hep daha fazlasını isteyecektir ve yeteri kadar oyuncağı olmadığından yakınacaktır. Oyuncakçının yanından geçerken ağlayarak daha fazlasını isteyen çocukları hepimiz görmüşüzdür. Bu karede asıl görmemiz gereken ise ailenin bu duruma nasıl yaklaştığı ve çocuğun istek sebepleridir. Çocuk kendisinde karşılanmayan duygusal ihtiyaçları nesneyle mi tamamlamak istiyor? Yoksa aile yaşadığı suçluluk duygusunu çocuğun bütün isteklerini yaparak mı bastırmaya çalışıyor. Çocuğumuz ısrarcı olduğunda aileler onlara çözüm olarak oyuncak almak yerine çocuğun o anki davranışındaki asıl ihtiyacının ne olduğunu anlaması gerekir. Şefkat, sevgi veya ilgi aslında ısrar ettiği şey olabilir. Duygusal ihtiyaçlar üzerinde yoğunlaşmamız problemin çözümünde yardımcı olacaktır. Unutmayın çocukların tabletteki oyunlar veya onlarca havalı oyuncaktan ziyade verimli geçirilen zaman ve ilgiye ihtiyaçları vardır.